ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ, ΔΥΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ.

ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΛΕΞΑΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ.

 

 

ΕΘΝΟΣ 22/9/13, συνέντευξη μέλους της Χρυσής Αυγής:

‘’δεν πιστεύουμε στη δημοκρατία.  Είμαι εθνικοσοσιαλιστής. Πρότυπό μου είναι ο Χίτλερ και εξακολουθεί να είναι και δεν το κρύβω’’

‘’Είναι τόσο ανεβασμένη η αδρεναλίνη, που νοιώθεις όμορφα εκείνη τη στιγμή. Όταν πηγαίναμε να πλακώσουμε μετανάστες στο ξύλο, νιώθαμε όμορφα. Ότι κάνουμε κάτι πολύ καλό.’’

‘’Εμείς λέγαμε, πρώτα η δουλειά και μετά η διασκέδαση. Η δουλειά είναι να κυνηγάμε αναρχικούς και η διασκέδαση να χτυπάμε Πακιστανούς’’.

 

ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ

Έγινε ο κόσμος μια μεγάλη φυλακή

κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω.

Έχω ένα μέρος που με περιμένει εκεί,

σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω.

Γι' αυτό απλώνω ξανά πολύ ψηλά τα δυο μου χέρια,

για να κλέψω λίγο φως από τα λαμπερά αστέρια.

 

Μην κοντοσταθείς αν πρόκειται ν' ακολουθήσεις,

τα δόντια σφίξε γερά και μη δακρύσεις.

Εγώ το πήγα και το έφτασα στο τέρμα

κι όπως γράφουν στα βιβλία οι παλιοί σοφοί,

όταν θα φτάσει ο ήλιος στο τελευταίο γέρμα,

θα βάλουνε φωτιά από ψηλά οι αετοί.

 

 

Στίχοι του συγκροτήματος Πογκρόμ, του χρυσαυγίτη βουλευτή Αρτέμη Ματθαιόπουλου

«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./

Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/

Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω.

/ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»...

 

Οι φίλοι του Παύλου

‘’ήτανε νέος, ήθελε, απλά δικαιοσύνη,
πάλευε για ιδανικά, για κοινοκτημοσύνη,
ήτανε πάντα ελεύθερος, μιλούσε για ειρήνη,
πάλευε για την εργατιά, ισότητα να γίνει’’

 

Συνέντευξη χρυσαυγίτη

 ‘’Διαφωνώ με το φόνο ενός έλληνα. Με τους Πακιστανούς είναι αλλιώς…. είναι το δέρμα τους. Είναι μαύρο. Δεν είναι άρια φυλή’’

”Πλύση εγκεφάλου. Εκείνη τη στιγμή δε σκέφτεσαι τίποτα….’’, ‘’Ο Μιχαλολιάκος πάντα μας έλεγε ότι είμαστε στρατιώτες’’, ‘’Μου άρεσε. Υπάρχει τέτοια πλύση εγκεφάλου που δεν υπάρχεις σαν οντότητα. Δεν έχεις προσωπικότητα, δεν έχεις και δεν μπορείς να πεις τη γνώμη σου. Πρέπει να λες πάντα ναι.’’

 

 

Στίχοι Παύλου Φύσσα

Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά

Να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια

Μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά

Πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια.

Θέλουνε τώρα να μου φτιάξουν  μια φωλιά

Που να ‘χει πάνω της το φόβο, την ασχήμια,

Και ένα κλάμα γοερό και μια αλυσίδα βαριά

Κουβαλάει την κατάρα των θεών και τη βλασφήμια.

Δε θα δακρύσω μα και δε θα φοβηθώ

Δε θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρα μου

Ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ

Κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου.

Και περιμένω κι άλλα αδέρφια για να ‘ρθουν

Σ΄ αυτή την κορυφή που όλους περιμένει

Αρκεί να μη δακρύσουν και να μη φοβηθούν

Σ’ αυτήν την έξυπνη απάτη, την καλοστημένη.

 

 

 

 

 

 

(κείμενο από την αντιφασιστική εκδήλωση που διοργάνωσε

η «Πρωτοβουλία Σιδηροδρομικών ενάντια στο φασισμό, το

ρατσισμό και την ξενοφοβία» τον Οκτώβρη του 2013)